Z kart historii – jak Mielno zmieniało się

W 1266 r., istnienie wsi Mielno zostało po raz pierwszy odnotowane na kartach historii. Na początku była to spokojna osada rybacka, która z biegiem czasu rozkwitała i przeistoczyła się w piękną miejscowość wypoczynkową. Od XIX wieku Mielno coraz prężniej rozwijało się, najpierw za sprawą władz niemieckich, następnie, po II wojnie światowej, dzięki władzom polskim. Dziś jest wakacyjnym kurortem, do którego przybywają turyści z Polski – najbardziej upodobali je sobie mieszkańcy Wielkopolski. W Mielnie tkwi urok, który przyciąga również gości z bardziej odległych regionów, również z zagranicy.

Mielno, to przede wszystkim niezastąpiony niczym nadmorski krajobraz. Od zawsze brzegi wydm na mierzei porastała najokazalsza z nadmorskich traw. Ten klimat wabił, szczególnie zamieszkujących te tereny Niemców. Pierwsi turyści pojawili się tu w 1826 roku. Byli to głównie bogaci mieszkańcy Berlina, którzy najczęściej odwiedzali miejscowość nazywaną niegdyś Groβmőllen. Mielno stało się ich ulubionym kąpieliskiem. Nikogo to nie dziwi – docenili piękno tutejszej natury, krajobraz wydm i lasów sosnowych. W połowie XIX wieku zaczęto budować w Mielnie i okolicach pierwsze pensjonaty, restauracje, a także wille czynszowe.

Materiały do pobrania

Z kart historii – jak Mielno zmieniało się w całoroczny kurort